Bezruch jako metoda samoleczenia

Za nami sporo ruchu. Kolejne elementy długiej formy, którą grupa początkująca poznała już niemal do końca.

Za nami Światowy Dzień Taiji Quan i wspólne wykonanie formy ze wszystkimi adeptami tej sztuki na całym świecie!

Dlatego też nasze ostatnie spotkanie w Domu Lekarza Seniora w Warszawie to szukanie ruchu w bezruchu oraz bezruchu w ruchu!

Utrzymanie rąk na pewnej określonej wysokości wcale do prostych nie należy, przekonali się o tym nasi Seniorzy.

Szczególnie że chodzi o minimalne użycie siły!  Dokładnie rzecz ujmując, szukamy w tym ćwiczeniu struktury i rozluźnienia, ale na granicy opadnięcia.

A już to na jakiej wysokości i w jaki sposób to robić, wiąże się bezpośrednio z właściwościami poszczególnych ćwiczeń.

Mowa tu oczywiście o praktyce Zhan Zhuang czyli „Stojąc jak drzewo” . Można powiedzieć jest to stanie i odczuwanie.

Zewnętrzny bezruch pozwala nam przenieść uwagę do wnętrza. Zatopieni w ciszy możemy usłyszeć płynącą w żyłach krew, czujemy niekiedy mrowienie, ciepło, drżenie i pozwalamy sobie na to wszystko, tylko słuchając i obserwując.

W rozluźnionym ciele  procesy  samoleczenia zostają uruchomione spontanicznie i samoistnie. Jest to zaleta i implikacja stanu do którego dążą najwięksi mistrzowie!   My też możemy 🙂

Wszystkie te ćwiczenia wzmacniają mięśnie, ścięgna i powięzi.

Poszczególne z nich skierowane są jednak do konkretnych organów czy obszarów w ciele.

Czego konkretnie możemy się spodziewać?

1. Zrównoważony (inteligentny) rozpływ energii po całym ciele.
2. Wzmocnienie nerek i wątroby.
3. Wzrost wydolności płuc.
4. Zrównoważenie i wzmocnienie pracy serca.
5. Zasilenie śledziony.
6. Zmniejszenie napięcia w ciele oraz rozluźnienie.

Jak widać bezruch jest tylko pozorny, a dobrodziejstwa jakie może przynieść są nie do przeceniania!

Tak jak najczęściej zachęcamy Was do ruchu, tak niekiedy będziemy zachęcali do bezruchu 🙂 ale aktywnego!